Domenica - Marco Borsato

Zacht als een bries die ritselt door de bomen 
vormen mijn lippen jouw naam en denk ik aan jou 
iedere nacht zie ik je in mijn dromen 
ik fluister dan dicht bij jouw mond hoeveel ik van je hou 

o ja ik weet wel dat jij niet vrij bent 
maar ik zal wachten tot jij van mij bent 
Domenica 

ooit op een dag zul je naar me luisteren 
en dan zul je begrijpen dat wij zijn geschapen voor elkaar 
tot op die dag zal ik alleen maar fluisteren 
ik wacht op een teken van jou een blik of een gebaar 

o ja ik weet wel dat jij niet vrij bent 
maar ik heb geduld en ik zal wachten tot jij van mij bent 
ik droom van ons hier in het duister 
ik zie je gezicht en in mijn hoofd klinkt ons gefluister 
Domenica, Domenica 

o ja ik weet wel dat jij niet vrij bent 
maar ik heb geduld en ik zal wachten tot jij van mij bent 
ik wacht op jou al duurt het eeuwen 
ik fluister je naam maar eens komt de dag dat ik hem zal schreeuwen 
Domenica, Domenica, Domenica