Eltse grins foarby - De Kast

It read beskynt de greide, de joun falt our de mar 
Der steane se mei har beiden en hy sjocht noch ris nei har 
Se stean foar harren hutte fan pôlen liem en reid 
Syn hân leit op har skutte, hy wurdt mei koarten heit 
It jier hast vyftjinhûnderd, feroare maatskappij 
Se leie der net ûnder, se fiele harren frij 


Der is faaks wol wat geande, hy moat soms op oorlogspaad 
Mar wer se eins foar steane no, dat wurdt er nea gewaar 
Dochs ha se neat te kloaien, en al hawe se gjin jild 
It yten dat se krije is de rykdom fan it fjild 
It jier hast vyftjinhûnderd, in nije heerschapij 
Se bûge der net ûnder, se bliuwe altyd frij. 


Refr.:

De sinne skynt al ieuwen oer ûs lân, bringt de iere moarn. Eltse dei opnij 
De wyn hellet noch alle dagen oan, en giet fan lân nei lân. Eltse grinsfoarbij 


It read beskynt it kampke, de jûn fâlt oer de stêd 
boartet in lyts famke noch in skoftsje, aanst op bêd 
se jeuzeld hunderd út, de taal dy't mem har bybrocht hat 
har heit ropt troch it rút, dat se nei binnen komme moat 
it jier no hast twatûzend, europa dat wurd nei 
it famke sjongt en dounset, en laket dan nei my. 


Refr.:

De sinne skynt al ieuwen oer ûs lân, bringt de iere moarn. 
Eltse dei op nij 
De sinne skynt al ieuwen oer ûs lân, bringt de iere moarn. 
Eltse dei op nij 
De wyn hellet noch alle dagen oan, en giet fan lân nei lân. 
Eltse grins foarbij