Het hart van mijn gevoel - De Kast

De contouren in het land 
vervagen in de mist 
het schemer wordt verdrongen 
de nacht wordt uitgewist 
in een doolhof van emoties 
is de tijd voorbijgegaan 
dan loop ik naar de kamer 
waar jouw spullen niet meer staan 


Ik pak de eerste krant 
ik blader er doorheen 
en als ik koffie wil gaan zetten 
zet ik teveel voor mij alleen 
Ik moet wennen aan de leegte 
die jij hier achterliet 
ik had zoveel idealen 
maar zonder jou heb ik ze niet 


't is net of ik mezelf verloren ben 
't is net of ik de diepste dalen ken 
in het hart van mijn gevoel 
zal ik je nooit vergeten 
in het hart van mijn gevoel mis ik je lach 
had ik kunnen weten 
dat het leven zonder jou me breken zou 
vanaf de eerste dag 


m'n werk is blijven liggen 
maar ik voel me uitgeteld 
het lichaam lamgeslagen 
als door de griep geveld 
in de alledaagse dingen 
schuilt een groot verdriet 
ik moet opnieuw beginnen 
maar zover ben ik nog niet 


't is net of ik mezelf verloren ben 
't is net of ik de diepste dalen ken 
in het hart van mijn gevoel 
zal ik je nooit vergeten 
in het hart van mijn gevoel mis ik je lach 
had ik kunnen weten 
dat het leven zonder jou me breken zou 
vanaf de eerste dag 
zou ik met m'n wilskracht 
naar de hemel kunnen stijgen 
de rosten laten splijten 
om jou terug te krijgen 


in het hart van mijn geviek 
zal ik je nooit vergeten 
in het hart van mijn gevoel mis ik je lach 
had ik kunnen weten 
dat het leven zonder jou me breken zou 
vanaf de eerste dag