Margherita - Marco Borsato

in de verte spreekt een stem 
die ik herken van onze ruzies 
over kleine misverstanden 
over grote desillusies 
en ik hoor de kille klanken 
van jouw ingehouden woede. 


maar wat kan ik meer dan janken 
als ik dit niet kon vermoeden 
in een waas hoor ik je zeggen 
dat je alles op wilt geven 
dat je alles met je meeneemt 
wat me lief is in dit leven. 


en ik luister hoe jouw woorden 
langzaam opgaan in de zinnen 
die me treffen als een bliksem 
met vernietigende kracht 


deze kilte maakt me gek 
en dit gevoel is angstaanjagend 
maar je woorden malen verder 
en 'n ogen kijken vragend 
waarom zei je mij niet eerder 
dat je zo van me vervreemd was 
waarom sprak je over liefde 
als je nooit van mij gehouden hebt. 


ik verlies het van de wanhoop 
en ik voel m'n tranen branden 
en ik zou niets liever willen 
dan m'n hoofd weer in jouw handen 
maar wat tot een uur geleden 
nog zo veilig heeft geleken 
is 'n hele grote leugen 
en 'n kaartenhuis gebleken 


het is net of iemand anders in jouw lichaam is gekropen 
en ik heb niet eens gemerkt 
dat ie naar binnen is geslopen 
om jouw liefde uit te wissen 
en m'n wereld te vernielen 
wil er niemand me vertellen 
dat ik alles heb gedroomd