Mijn Vader - Willem Vermandere

Wagenmaker, armoezaaier 
was ons vader levenslang 
aan zijn draaibank op zijn kloefen 
al de rest had geen belang 
maar hij had zo’n schone handen 
daarmee speeld’ie klarinet 
in d’harmonie Sinte Cecilia 
tussen tuba en trompet 
Mijn vader mijn vader voor u is dit lied 
stroofke leute en stroofke verdriet 
En ie sleep bekwaam zijn beitels 
kapt’en boord’in olm en eik 
en ie rook naar zweet en zaagsel 
‘t houtkot was zijn koninkrijk 
maar op zondag las ie boeken 
van Jules Verne een groot getal 
en ie vaard’ ook op den Kon-Tiki 
‘s zondags was ie Heyerdahl 
In zijn jonge wilde jaren 
was ie licht extravagant 
ie wilde op de zee gaan varen 
de wereld rond als muzikant 
maar veel verder dan de Schelde 
is ons vader nooit gerocht 
met de Flandria rond Antwerpen 
daar den dierentuin bezocht 
We liepen dikwijls langs de Leie 
op ‘t jaagpad naar de zaligheid 
tussen d’echte en de dwaze dingen 
leerde ie gauw ons ‘t onderscheid 
zie die vlasschaard ne keer bloeien 
kijk dat wiel is groot en sterk 
hoort de radio dat is Mozart 
zwijgt en doe voort aan uw werk 
Wagenmaker armoezaaier 
was ons vader levenslang 
aan zijn draaibank op zijn kloefen 
al de rest had geen belang 
maar in d’harmonie Sinte Cecilia 
tussen tuba en trompet 
speeld’ie met zijn schone handen 
altijd d’eerste klarinet