Veel Nacht Weinig Maan - De Dijk

het was al laat met weinig maan 
ik liep naar huis genoeg gedaan 
mijn warme bed mijn lieve lief 
en morgen vrolijk verder 
uit een portiek sprak ze me aan 
ik had haar daar niet eens zien staan 
want zij was zwart en er was veel nacht 
ze vroeg of ik haar nog kende 
ik keek haar aan zag haar gezicht 
in het weinige lantaarnlicht 
nou nee niet echt eerlijk gezegd 
zou ik het zo niet weten 
het glinsteren van zilverpapier 
haar ogen een beetje weg van hier 
ze lachte wat en zei me 
dat ze mij niet was vergeten 
veel nacht en weinig maan 
veel nacht en weinig maan 
we gingen naar dezelfde school 
leerden dezelfde apekool 
maar ik was ouder 
zij zat een aantal klassen lager 
maar ik moest haar kennen ga maar na 
de enige zwarte in de straat 
dat valt toch op in zo'n nette buurt 
die tuintjes die garages 
veel nacht en weinig maan 
veel nacht en weinig maan 
ik herinnerde me vaag 
die straat weer met een rozenhaag 
om ieder tuintje en op de stoep 
een zwart meisje met vlechten 
een klein zwart meisje op een fiets 
en ergens klopte er iets niet 
haar pa en ma die waren wit 
dus dat waren niet de echte 
veel nacht en weinig maan 
veel nacht en weinig maan 
we stonden daar ik keek haar aan 
haast even oud nu het kan vreemd gaan 
en niet eerlijk en niet goed 
we zeiden tot ziens het beste 
toen ik nog omkeek zag ik niets 
geen vlechten meer geen roos geen fiets 
een vlammetje in een portiek 
dat spoedig uit zou waaien 
veel nacht en weinig maan 
veel nacht en weinig maan